واژه “شتابدهنده ” یا به طور مشخص شتابدهنده استارت آپ، امروزه به اصطلاحی آشنا و همهگیر در فضای کسب و کار تبدیل شده است. در حال حاضر تعداد زیادی از کشورها که جهت تقویت اقتصاد مبتنی بر فناوری که در کشور ما به اسم اقتصاد دانش بنیان شناخته شده است، به مساله تجاری‌سازی اختراعات و نوآوری ها می‌پردازند، توجه روزافزون به این مراکزشتاب‌دهنده در سراسر جهان نشان از یک تغییر ساختار در اقتصاد جهانی دارد. اما این شتابدهنده چیست و چه نقشی در اکوسیستم استارت آپ ها دارد؟
بصورت خلاصه می توان گفت شتابدهنده، یک مرکزی است که امکان رشد سریع و صحیح استارت آپهای نوپای زیرمجموعه خود را مهیا می سازد. از آنجایی که تعداد قابل توجهی از صاحبان ایده‌ها از توانایی و قدرت مالی و یا دانش و شبکه بازاریابی کافی برای توسعه کسب و کار خود برخوردار نیستند، شتابدهنده مجموعه‌ای کامل از خدمات مورد نیاز برای رشد یک استارت آپ، نظیر منابع مالی، انواع مشاوره، فناوری‌ها و تجهیزات مختلف و همچنین فضایی را جهت استقرار شرکت نوپا در یک بازه زمانی تقریبا کوتاه در اختیار استارت‌آپ‌های نوپا قرار می‌دهد. در حقیقتاصلی‌ترین رسالت شتابدهنده، تقویت یک استارت آپ و تبدیل آن به شرکتی است که بعد ازخروج از حمایت شتاب دهنده بتواند به تنهایی در بازار رقابت رشد کند.
تفاوت شتاب دهندگان با سایر حامیان استارت آپ ها
سوزان کوهن از دانشگاه ریچموند و یائل هاچبرگ از داشنگاه رایس، چهار عامل مجزایی که شتاب دهنده ها را از سایر حامیاناستارت آپها منحصر به فرد می سازند، برجسته کرده که عبارتند از: داشتن مدت ثابت، مطالعات گروه محور، مربی محور بودن و به اوج رساندن در زمان اتمام دوره و یا روز ارائه (روز دمو) می باشند. هیچ کدام از دیگر مؤسساتی که حامی استارت آپ ها هستند (مثل انکوباتورها، سرمایه گذاران فرشته یا سرمایه گذاران ریسک پذیر)، این عناصر جمعی را ندارند. ممکن است شتاب دهنده گان، هدف ترویج استارت آپ های مرحله اولیه (در ابتدای راه قرار دارند) را با دیگران به اشتراک بگذارند، اما واضح است که آن ها متفاوت هستند و مدل های تجاری بسیار متمایز و ساختارهای انگیزشی دارند.
شتاب دهنده ها در ایالات متحده
Combinator سیلیکون ولی، در سال ۲۰۰۵ و در بوستون اولین برنامه شتاب دهنده را راه اندازی کرد و به دنبال آن سال بعد در بولدر، کلورادو TechStars تأسیس شد. هر دو برنامه در طول سال ها تکامل یافتند و به طور سنتی دو برنامه نخست شتاب دهنده را در سطح جهانی مطرح کردند. بعد از سال ۲۰۰۸، شتاب دهنده گان وابسته به ایالات متحده رشد واقعاً زیادی داشتند و درست مثل همان اتفاقی که برای استارت آپ ها افتاد، سرمایه مراحل اولیه و سرمایه گذاری ریسک پذیر هم گسترده تر شد. بین سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۴ هر ساله تعداد شتاب دهنده گان وابسته به ایالات متحده رشد متوسط ۵۰ درصدی داشته اند. ۱۷۲شتاب دهنده وابسته به ایالات متحده که در بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ وجود داشته اند، توانسته اند در مجموع روی بیش از ۵۰۰۰ استارت آپ سرمایه گذاری کنند. این شرکت ها در طول این دوره در کل ۱۹٫۵ میلیارد دلار بودجه جمع آوری کردند.
برخی از شرکت های معروف متعلق به این دورهDropbox و Stripe می باشند.
منبع: ایران استارتاپ